Hugo...

15:38 ebru altin 6 Comments

Birçok filmin isminden yola çıkarak çok yanlış kanılara çoğu zaman varmışlığımız olmuştur herhalde. Bu yetişkin filmi, bu aşk filmi, aaa bu da çocuk filmi herhalde diye düşüncelerimiz zaman zaman da olsa havalarda uçuşarak, sonsuzluğa doğru yol almıştır büyük ihtimalle. Baştan söyleyeyim. Hugo’ya karşı çocuk filmi diye bir önyargınız varsa eğer biran önce atmanızı tavsiye ederim. Zira Martin Scorsese’nin imzasını attığı bu film çocuklara hitap etmesinden ziyade, içindeki çocuğu kaybetmemiş büyük çocuklara yönelik olarak tasarlanmış.

Tabii içerisinde herhangi bir küfür veya olumsuz herhangi bir davranış modeli bulunmamasından dolayı çocuklarınızla da rahatlıkla seyredebileceğiniz süper bir film olmuş. Brian Selznick’in “The Invention of Hugo Cabret” adlı ödüllü çocuk romanından uyarlanmış olan Hugo, tam anlamıyla bir macera filmi.

1930’larda Paris’te saat tamircisi babasıyla birlikte yaşayan ve saat tamirini babasından küçük yaşında öğrenen Hugo, babasının ölümüyle yapayalnız kalır. Hugo’dan babasına kalan tek hatıra ise, ölmeden önce bir müzenin çöplüğünden bulduğu ve tamir etmek için çaba sarfettiği automaton’dur.

Sarhoş amcası, ona tren istasyonundaki büyük saati ayarlamayı öğretir ve sonra da kayıplara karışır. Artık Hugo o kocaman saatin içinde yaşamaktadır.

Öksüz ve yetim olarak tek başına yaşadığı öğrenilirse yetimhaneye kapatılacaktır. Oysa ki onun bu hayatta bir görevi vardır. Automaton’u tamir etmek…

Bu yüzden de tüm gün saklanarak yaşar. İstasyonun içindeki belli başlı yerlerden süt ve çörek aşırarak yaşamaya çalışır.

Saatin içerisinde yaşamasından dolayı en az bir fare kadar istasyonun her bir deliğini, gizli bölmelerini bilmekte ve istasyonda ne olup bitiyorsada buradan gizlice seyretmektedir. Bir yandan automaton’unu tamir edebilmek için bir oyuncakçı dükkanından da vida, pense gibi aletler aşırmaktadır. Ta ki bir gün dükkanın sahibi onu yakalayana kadar…

Yakalanır yakalanmasına ama tüm macerada işte o noktadan sonra başlar. Sonra ne mi olur? Orası da büyük sürpriz olsun :))

Büyük bir labirentin ve dişlilerin içerisinde geçireceğimiz keyifli bir 137 dakika geçirmenizi dilerim.

PS: Filmin en hoşuma giden repliği ise şu şekildedir…
“Amacınızdan saptığınız zaman bozuk bir saatten hiçbir farkınız kalmaz.”

6 yorum :

Kürşat Başar - Başucumda Müzik

14:28 ebru altin 3 Comments

‎'Eğer hayatınızın herhangi bir an'ına gidip, orada sonsuza dek kalacaksınız deseler, yalnızca iki şeyden birini seçmek isterdim. Biri, o çocukluğun bahçesindeki ağacın dalına asılı salıncakta sallanırken... Öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün... Herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu. Ama aslında bu kadar basitti işte: Birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın.' Kürşat Başar - Başucumda Müzik

3 yorum :

Midnight in Paris: Paris'te Geçmiş Hiçbir Zaman Ölmez...

12:46 ebru altin 1 Comments

Paris'te Gece Yarısı, ne zamandır aklımda olan bir filmdi. Ancak araya sıkıştırdığım onca filmin arasında unutulup gittiği için bir türlü izlemeye fırsatım olmamıştı. Ta ki düne kadar...

Malum ortalık kar, buz modunda olunca en mantıklı çözüm yolu sıcacık bir evde oturup, sinema keyfi yapmak diye düşündüm. Aklıma da bir anda bu film geliverdi işte. "Paris'te Gece Yarısı", orijinal adıyla ise "Midnight in Paris"...

Dolayısıyla yaşlı kurt Woody Allen'ın sayesinde kendimi biranda Paris sokaklarında dolaşırken buluverdim. Paris'e hiç gitmeyenler için bile bu şehrin adı sihirli bir anlam taşır ve farkında olmadan sizi kendi büyüsüne çekiverir. Ne olduğunu, nasıl olduğunu bile anlamazsınız çoğu zaman...

Malum eşsiz mitoloji ve mirasıyla Paris, sokaklarının, bulvarlarının ve bahçelerinin olağanüstü güzelliği ve bu bahçelerdeki ihtişamıyla yer alan dünyanın en büyük müzeleriyle ünlü bir şehridir. Büyük siyasi ve kültürel olaylardan tutunda, efsanevi restaurant ve kafelerine kadar, tarihinin tınısı her yerden duyulur. Bu nedenle de Paris'te geçmiş hiçbir zaman ölmez ve bütün ihtişamıyla ışıldar. Hele de yağmur yağıyorsa, değmeyin keyfine. Filmin içinde de bolca geçtiği üzere Paris, yağmurda dolaşırken daha da güzel gelir insanın gözüne...

Filmin, iş amacıyla Paris'e gelen bir aileyle, sonbaharda evlenecek olan nişanlı iki gencin bu şehirde başlarına gelen ve hayatlarını değiştirecek maceralarını anlatan romantik - komedi dalında oldukça eğlenceli bir çalışma olduğunu içtenlikle söyleyebilirim.

Gil, gençken önemli bir yazar olmak isteyen ve Hollywood'da çalışan bir senaristtir. Hemingway ve Fitzgerald gibi Amerikalı yazarları idolleştirmiş ve onlar gibi bir yazar olmak istiyordur. Ancak hayatın bir noktasında Gil, o yoldan ayrılır. Senaryo yazarlığında yetenekli olduğunu fark eder ama sonunda kendisini, tatmin etmeyen bol kazançlı bir işin ve çok da rahat hissetmediği bir servetin içinde buluverir.

Tabii tüm bu sürece ait detayları çiftin ve tabii ki kız tarafının ailesinin de dahil olduğu Paris seyahati sırasında öğreniriz. Paris'te olmak Gil'in bir zamanlar sahip olduğu edebi hırslarını da doğal olarak körüklemektedir. Orada bulunduğu süre içerisinde, birçok ünlü ressamın sevgilisi ve ilham perisi olan, nefes kesici güzellikteki moda tasarımcısı Adriana ile karşılaşır. Olanlarda o noktadan sonra olmaya başlar zaten...

Geçmişte yolculuk yapıp, dönemin ünlü yazar ve ressamlarıyla vakit geçirmek, Gil'i bambaşka bir yere sürüklerken, hayatında radikal denebilecek karar almasında da etken bir faktör olacaktır elbette...

Filmin oldukça eğlenceli olduğu su götürmez bir gerçek. Hele de döneme ait yazar ve ressamlara dair küçükte olsa bir fikriniz varsa size inanılmaz keyif vereceği neredeyse garanti boyuntunda...

Hemingway'den T.S. Eliot'a, Scott ve eşi Zelda Fitzgerald'dan Cole Porter'a, Picasso'dan Man Ray'a, Luis Bunuel'den Salvador Dali'ye sayısız sanatçıyla tanışıp, Paris sokaklarında dolaşma düşüncesi size cazip geliyorsa eğer eminim ki Woody Allen'ın Oscar adaylarında en iyi film dalında adaylığı olan son filmi Midnight in Paris'i de çok seveceksinizdir...

1 yorum :

Oscar Ödüllerinde Elektronik Oylama Dönemi...

17:53 ebru altin 0 Comments

Sinema Sanatları ve Bilimleri Akademisi, 85. Oscar ödüllerinin belirlemesinde kullanılacak elektronik oylama sistemi geliştirilmesi için bir şirketle anlaşmaya vardığını açıkladı.

Everyone Counts adlı şirket, şimdiye kadar oy pusulalarını sayıları yaklaşık 6 bine ulaşan üyelerine posta ile gönderen akademi için güvenilir ve kullanışlı bir elektronik oylama sistemi geliştirecek.

Martin Scorsese'nin Hugo adlı filminin 11 dalda, siyah beyaz The Artist filminin ise 10 dalda aday olduğu 84. Oscar Ödülleri, 26 Şubat'ta Los Angeles'daki Kodak Tiyatrosu'nda Billy Crystal'in sunuculuğunu yapacağını törenle dağıtılacak.

0 yorum :

The Help...

00:31 ebru altin 6 Comments

Gerek New York Times'ın çok satanlar listesinde birinciliği haftalarca kimseye kaptırmaması, gerekse de Hollywood yapımcılarına iyi malzeme konusu oluşturacak olmasından dolayı Kathryn Stockett'in ilk romanından beyazperdeye uyarlanan The Help, sosyal kuralları yıkan ve kendilerini tehlikeye atan gizli bir yazı projesi etrafında, sıradışı dostluk kuran 3 farklı ve olağanüstü kadının ilişkisini gözler önüne seriyor.

Bir nevi duyguların renginin olmadığını gösteriyor. İster beyaz, isterseniz de siyah olun. Önemli olan dost kalarak yaşayabilmektir diyor aslında film bizlere...

Objektif olmam gerekirse eğer filmin isminin ülkemizdeki karşılığının Duyguların Rengi olarak çevrilmesine inanılmaz sinir olmuştum. The Help eşittir Duyguların Rengi...

Açıkçası ne alaka olmuştum ilk etapta ama sonradan önyargımı ortadan kaldırıp, isminin neden böyle konulduğunu mesleki anlamda değerlendirince, kendime kabul ettirmekte pek de zorlanmadım bu ismi. Birçok filmde uygulanan yöntem bu filmde de karşımıza çıkmıştı işte. Şaşıracak veya tepki verecek birşey yok. Filmin tadını çıkart dedim, kendi kendime...

Eugenia Skeeter Phelan, Ole Miss'den yeni mezun olmuş ve bir yazar olarak çalışmak istemektedir. Jackson, Missisippi'de birlikte büyüdüğü diğer kızların aksine bir kariyer istemekte ve evli arkadaşları ve annesinin değişmeyen şaşkınlığına rağmen, evliliği ve çocukları ertelemek konusunda gayet istikrarlı davranmaktadır.

Yerel gazetede Bayan Myrna'nın temizlikte püf noktaları işini alınca en iyi arkadaşının hizmetçisi Aibileen'dan yardım ister ve kendini bir anda New York'daki bir kitap editörünün zoruyla gizli bir projeye başlarken bulur. Ortaya çıkardığı dokunaklı hikayeler ise açıkçası ilham kaynağı olur.

Aibileen Clark, hayatı boyunca Jackson, Missisippi'deki beyazların evlerinde hizmetçilik yapmıştır. İşverenlerinin 17 çocuğunu ve bir kazada kaybettiği kendi oğlunu yetiştirmiştir. Tek çocuğunun ölümüyle üzülen Aibileen, hem inancından hem de en iyi dostu Minny'den güç alır.

Aibileen, yürekli ve saygın bir biçimde Leefolt ailesinin hizmetçisi olarak görevlerini yerine getirir. Küçük kızları Mae Mobley'ye bakar. Skeeter hayatına girince Aibileen kendini açar ve basit bir hareket büyük bir intikam riski taşısa da hayatında ilk kez hikayelerini anlatır.

Açık sözlü Minny ise Jackson, Missisippi'nin en iyi aşçısı olarak ün yapmış, 33 yaşında bir hizmetçidir. Hill Holbrook için çalışır. Ama saygısız bir hareketiyle kendini kovulmuş ve tabir-i caizse sudan çıkmış bir balık olan Celia Foote için Jackson'ın varoşlarında çalışırken bulur.

Minny, Aibileen'ın en iyi dostudur ve oğlunu kaybettikten sonra üzüntüsünü atlatmasına yardım etmiştir. Minny güçlü ve bağımsız olmasına rağmen yine de söz konusu Skeeter'ın projesi olduğunda mantıklı ve aynı zamanda makul derecede şüpheci davranır.

İnanılmaz birlikteliklerinden ise dikkat çekici bir kardeşlik doğar ve bu durum hepsine kendilerini tanımlayan sınırları aşma cesareti verir.

“The Help”, hayali bir hikaye olmasına rağmen ülkenin kültürel tarihinde en önemli dönemlerden biri olan değişim zamanları olan 1960'larda geçer ki o dönemdeki büyük bir ayıba da kanırta kanırta parmak basar.

Tate Taylor'ın yöentmenlik koltuğuna oturduğu filmin oyuncu kadrosuda oldukça zengin durumda. Viola Davis, Octavia Spencer ve Emma Stone ilk etapta aklıma gelen isimler...

Cinematografik ögeler açısından her türlü övgüyü hak eden filmi izlerken emin olun inanılmaz keyif alacaksınız. Benden söylemesi...